Amarider 50 Miler

Die 25 ste Mei 2013 het aangebreek waarop die Amarider 100 en 50 Miler plaasvind.  Ek was plat in die bed met griep van die Woensdag af, so daar was geen kans dat ek kon deelneem nie.  Hildegarde was die week vantevore saam met Hilge en JJ siek, so die Geldenhuyse was maar broos!  Hildegarde het egter die heel week geoefen voor die 50 Miler, alhoewel dit nie fietsry was nie.  Sy het die Donderdag voor die resies 'n 20 km gaan ry en het gese sy voel goed vir die Saterdag.

Ek kon die Saterdag uit die bed kom en het opgetree as Hildegarde se tegniese / ondersteuning span.  Ons het die kinders by ouma Fanie en oupa Kola gelos vir die dag en ons is deur na Delico waar die wegspring van die 50 Miler was.  Dit was 'n ysige windjie wat gewaai het en die mis het laag gehang wat dinge nie makliker gemaak het nie.  In dieselfde resies was 'n hele klompie Malmesbury gesigte wat ook deelgeneem het - Carl Malherbe, Helena en Alex Bester, Johan du Plessis, Jean Fouche, Frederich Claasen en Altus Spannenberg om maar 'n paar te noem.  Dit was lekker om so 'n resies in ons eie kontrei te hê, ek was hartseer dat ek nie kon deelneem, maar was beslis nie in staat nie.

50 Miler - Wegspring

Hildegarde na 37 km

Om 09h00 stiptelik het hulle begin.  Ons het geweet dat die resies nie baie tegnies gaan wees nie en dat die spoed redelik hoog sal wees.  Ek het gesorg dat ek vanaf 10h00 by die eerste toeskouer punt was.  Dit was 37 km van die begin af.  Die voorloper van die resies het om 10h15 verbygekom.  Ek het nog so rondgestaan toe Carl en Jean verbykom en 'n minuut of wat na hulle het Hildegarde en Frederich verbygekom om 10h24.  Hildegarde was amptelik die 4de vrou op daardie stadium.  Hulle was lekker haastig en Hildegarde het goed gelyk.  Helena is so 5 min later daar verby en ek het besef ek sal moet stukke insit om by die volgende toeskouer punt uit te kom.

Helena Bester - 60 km

Kobus en Alex - 60 km

Die voorloper is om op die kop 11h00 verby ons by die 2de toeskouerpunt.  Dit beteken hy het 'n gemiddelde spoed van 30 km / h gehandhaaf - 60 km was nou verby.  Carl was weer die eerste van ons groep deur die punt met Jean 2de.  Hildegarde het deurgekom saam met Frederich en steeds goed gelyk.  Helena was volgende.  Ek het gery om by die eindstreep te kom en so 'n halfuur nadat ek weg is by die toeskouerspunt die oproep van Hildegarde wat gesê het sy het 'n sny in haar agterband, die "bom" kon hom nie styf hou, want die sny is te groot om te seël en hulle sal 'n binneband moet insit.  Ons ry met "tubeless" bande, so om 'n binneband te gebruik is altyd die laaste opsie!  Jean Fouche het vir Hildegarde hier deur dik en dun gehelp om haar weer op die pad te kry - baie dankie Jean, ons waardeer dit.  Sy het egter ongeveer 20 min verloor met die proses, sy was 3de toe die noodlot haar tref.  Sy het klaargemaak in 3 uur 59 min en was baie teleurgesteld.  Ons het steeds meer uit die dag gekry as was ons verwag het.  Baie goed gery vir die hoeveelheid voorbereiding en nou weet ons waartoe sy in staat is.  Helena was die 5de vrou en Carl was die eerste Malmesbury man.  Baie geluk aan almal wat gery het.

Die 100 Miler se wenners het die 160 km in 6 ure kafgedraf met Johann Rabie, ook van Malmesbury in die 2de plek.  Ons resies kalender is nou stiller vir 'n maand of wat, maar bly ingeskakel vir al die lekker oefen stories!

Groete tot volgende keer,
Jaco G

SAD, Welvanpas en MTN Gravel Travel

Ek het reeds in een van die vorige blogs gesê dat die langer afstande draf nie vir sissies is nie. My lyf is beslis nie gebou vir dit nie, Hildegarde s'n is wel. So het ek dan myself weer daarin gekry om 'n halfmarathon saam met My Bruid te doen, die SAD Halfmarathon op 1 Mei 2013. Nou moet ek julle ook darem se, my fokus was in aanloop tot dit glad nie gerig op draf nie. Ek het elke moontlike kans wat ek kon kry die bergfiets gegryp en die pad gevat. Ek het een maal per week, maksimum 2 maal so 7 km gedraf, maar die algemene fiksheid was daar en ek was nie bang vir die 21.1 km nie - ek het wel nie baie uitgesien daarna nie! Hildegarde in teendeel, draf ten minste 4 dae van die week tussen 7 en 12 km, haar fiksheidsvlakke is baie hoog en ek het geweet ek sou weer die onderspit delf.

Jaco - SAD

Hildegarde - SAD

Ek het gemik om 2 uur te breek en sy het gemik om 1 uur 45 min te breek. Dit was 'n lieflike oggend in Wellington en perfekte weer vir hardloop. Een ding waarvoor ons nie reg was nie, was die derduisende mense. Ons moes omtrent bontstaan om net te kon wegspring en toe die 
skoot klap het ons 
geweet dat die nie 'n 
goeie dag is om jou persoonlike beste tyd te hardloop nie. Ons moes die eerste bult na die wegspring opstap, almal het, daar was net te veel mense. Die eerste 2 km het ons 15 min geneem. Ek het vir Hildegarde gese sy moet hol en nie oor my worry nie. Dit was 'n baie mooi roete en ek het dit verskriklik geniet, tot op so 13 km. Ek kon voel hoe alles begin pyn en styf raak, maar ek het deurgedruk en klaargemaak en net-net 2 ure gemis. Hildegarde het baie goed gehardloop en klaargemaak in 1 uur 43 min. Ek kon vir 3 dae nie normaal loop nie! Draf is nie my beste pel nie! Om te dink die oggend na die Transkaroo 240 km kon ek weer fietsry, maar na 21.1 km draf kan ek vir 3 dae amper nie beweeg nie.

Hildegarde - Welvanpas

Tier - Welvanpas

Die Saterdag na die SAD het ek, Charl du 
Plessis (Tier), Hildegarde en Lood by 
Welvanpas - ook in Wellington gaan bergfietsry. Hierdie was die ideale voorbereiding vir die volgende naweek se MTN Gravel Travel. Dit was ook baie goeie oefening vir Hildegarde wat die "downhills" aanbetref, baie tegnies! Sy het met vlieënde vaandels daar deurgekom. Dit is die pragtigste roetes daar bo in die berg en Pieter van Wyk en sy span doen uitstekende werk daar. Tier het ons van die roetes laat ry wat hy weet deel van die Gravel Travel roete is. Dit was 'n fantastiese middag en ons het die ondervinding terdeë geniet.  Goeie geselskap en pragtige natuurskoon.  'n Moet vir elke bergfiets ryer.

Die volgende Saterdag, 11 Mei 2013, is ek en Lood deur om die MTN Gravel Travel 75 km te gaan ry. Die wegspring was by Diemersfontein en ons kon die Elite ryers sien wegspring. Lood en ek was in verskillende wegspring groepe en ons het besluit om die dag maar individueel aan te pak. 'n Baie moeilike roete het vir ons voorgele. 75 km waarvan 60% enkelspoor was en

Geelslang se pik!

MTN Gravel Travel - Wegspring

2 200 m vertikale klim! Die eerste gedeelte om uit Diemersfontein te kom was 'n geplaveide bult. Ek was styf, bene moeg en boude het gepyn. Ek het gedink daar is groot fout. Die fout was dat ek yskoud was en glad nie opgewarm nie. Die bene het begin warm word en ek het sterk begin voel, maar aan die gemiddelde spoed gesien dit gaan 'n lang dag wees. Ons wat in en om Malmesbury bergfiets ry het wonderlike oop plaaspaaie, maar baie min enkelspoor, so ons geniet dit nog meer as die ander ouens. Dit was 'n ontsettende lekker roete. Daar was die "Cheese Grader", "Rollercoaster", Groen Mamba, "Lord of te Rings en dan die Geelslang - wat my gepik het! Ek is by die Geelslang by die afdraend af, my wiel steek vas en ek duik vir die naaste Bloekomboom, my pedaal slaan terug en slaan my op die knie! My arm sal ook blou wees soos ek die boom getackle het. Ek het lekker gery en klaargemaak in 4 uur 56 min. Lood was net agter my in net so oor die 5 ure. 'n Lang dag maar verskriklik lekker!

Ons volgende resies is die Amarider 100 en 50 Miler. Ek en Lood sou 100 Miler ry en Hildegarde die 50 Miler. Ek moes onttrek weens ernstige griep, so ek sal die beste ondersteuner vir hulle wees! Dit vind plaas op Saterdag, 25 Mei 2013, so meer daaroor net na die resies. Julle sal nou agterkom ek is op datum met al die goed wat ons vanjaar al gedoen het, so van nou af sal blogs "live" wees en ek sal skryf soos wat goed gaan gebeur of sopas gebeur het.

Groete,
Jaco G

Bergfiets mal

Die Maandag nadat Epic 2013 klaargemaak het, was ek een van die gelukkiges om 'n "early bird entry" vir 2014 in die hande te kon kry.  Daar was net 100 en dis binne 34 sekondes uitverkoop!  Op daardie stadium het ek nie gedink aan 'n "partner" nie, ek wou net eers entry vasmaak!  Ek bel toe vir Hildegarde in ekstase en vertel haar ek het entry gekry.  Sy was baie bly en bel my so 'n halfuur later terug en se sy gaan my "partner" wees!  Een van my grootste drome gaan waar word en ek is so bevoorreg om dit saam met my vrou te kan doen!

Scott Scale 910

Al negatief is dat my kostes nou sal verdubbel met alles, waar 'n buite "partner" vir sy eie kostes verantwoordelik sou wees, maar dis 'n klein prys om te betaal vir die groot voorreg.  Ons het dadelik begin planne maak oor hoe ons befondsing kan kry.  My verskaffers genader om borgskappe (sien bo regs), lootjies verkoop aan vriende, ondersteuners en familie, skape wat geskenk word deur kliënte - 'n fantastiese spanpoging, ons is baie geseënd!

Om aan die gang te kom, moes ek vir Hildegarde 'n bergfiets koop, Adventure Cycles is toe gekontak en ons kon Hildegarde se Epic fiets kry - Scott Scale 910, 'n pragtige masjien en weeg slegs 9.8 kg!

 . 

     Hildegarde oefen

    

Ek en Hildegarde

Ons het 'n paar keer saam geoefen en toe ingeskryf vir NG Kerk Philladelphia se bergfiets rit op Saterdag 27 April 2013.  Die roete was glad nie tegnies nie, net een baie rowwe klim, ook 'n gedeelte waar ons halflyf deur die rivier moes loop.  Ek het my en Hildegarde se fietse gedra en was bitter bly oor die min gewig van haar fiets.  Die "downhills" was vir haar bitter moeilik en sy het nog nie die selfvertroue gehad om dit gemaklik te ry nie - all in good time!  Bietjie oefen en sy sal daarmee gemaklik wees.

Philladelphia eindstreep

Ek, Hildegarde en Lood het heeldag saamgery en klaargemaak in 2 uur 40 min - dit was toe net 45 km.  Hierdie was
'n lekker resies vir haar om weer haar terugkeer na bergfiets te maak na 5 jaar!  Van hier kan dit 
beter raak.

Volgende aan die beurt was die SAD halfmarathon te Wellington op 1 Mei 2013.  Meer daarvan volgende keer.

Tot later,
Jaco G

Aspen Transkaroo (240 km)

Na afloop van die Cape Argus was alle fokus verskuif na my groot wedren van die jaar, die Aspen Transkaroo 240 km uithourit van Sutherland na Ceres.  Ek en Lood het besluit om dit as individue aan te pak, maar steeds saam te ry.  Indien jy as span ry en jou rymaat maak nie klaar, dan kry jy ook nie die "finisher" medalje nie.  Ons het glad nie geweet wat vir ons wag, hoe ons dit gaan hanteer en of ons dit ooit sal kan klaarmaak nie.

Elke naweek na die Argus was dit 4 - 5 ure per dag in die saal en elke weeksoggend aan die gang gebly met normale oefen.  Sien aangeheg grafiek van totale km's gedraf, padfiets en bergfiets.  Baie ure!

Op hierdie stadium na die besige jaar tot dusver het my gewig gestabiliseer by 79 - 80 kg en ek het geweet watter kosse werk en watter nie.  'n Week verlof voor die Transkaroo het ook gehelp om die logistieke gedeelte van die resies beter te kon beheer.  Glo my, baie logistiek met ons gesin almal in Sutherland!

Perd kosgee - Hilge

Khoivisse kosgee

Ons het die Donderdag voor die Transkaroo ingeboek by Blesfontein Gasteplaas so ongeveer 30 km vanaf Sutherland.  Wat 'n fantastiese plek!  Die stilte van daai wêreld is onbeskryflik en die nagte is pikdonker.  Die Vrydag was 'n gesinsdag op die plaas voor ons die middag moes gaan registreer in Sutherland.  Die kinders het lammers melk gegee, perd gery, Khoi visse kos gegee en net die asemrowende natuur waardeer.

Akkomodasie - Blesfontein

Blesfontein vlaktes

Ons gasheer en gasvrou vir ons
verblyf te Blesfontein was Nicol
en Marina van der Merwe.  Die
akkomodasie was fantasties.  Nicol bied self 'n "stargazing" aand aan waar jy kan luister na baie interessante feite oor die lugruim en deur die teleskoop kan kyk.  Ons sal beslis gedurende die winter weer daar draai, wanneer dit regtig koud is!  Dit raak glo tot -10 grade Celsius daar!

Die middag is ons deur Sutherland toe vir registrasie by Jupiter Lounge en vinnig kon ons agterkom dat daar spanning in die lug is vir die volgende dag se groot wedren.  Lood en Saretha het in die hotel op Sutherland gebly en ons het afgespreek om mekaar die volgende oggend by die wegspring te ontmoet waar die vroue van daar sal begin saamry om ons ondersteuning span te wees en ek en Lood natuurlik op die fiets Ceres toe.....

Wegspring - Sutherland

Natuurskoon na 25 km

Die oggend van 6 April 2013 was koud en donker op Blesfontein.  Ons moes die ongeveer 30 km inry Sutherland toe om 07:00 te kon wegspring.  Dit was ongeveer 8 grade Celsius met die wegspring.  Die eerste 45 km was redelik maklik tot by CP1 (Checkpoint).  Daar is 'n plakker op elke fiets geplak en jou tyd is neergeskryf.  Tafels was vol kos en vloeistof.  Hierdie punt was nie 'n SP (Service Point) nie, dus mag daar nie hulp / toeskouers wees nie.  Ons het die Oubergpas afgegaan en seker een van die mooiste uitsigte op hierdie aarde in die oë gestaar.  Die Oubergpas af was senutergend - 8 km bult af met jou remme!

"Plug" in band

Oubergpas uitsig

Ons het dit maar kalm gevat, want die dag was nog lank!  Aan die onderpunt van die Oubergpas het ek gevoel daar spuit vloeistof teen my been, my agterwiel het 'n klip ingehad wat in die band gesteek het en ons moes stop om 'n "plug" in te sit.  Dit was my en Lood se eerste "plug" so ons was baie opgewonde toe dit werk!  Daarvandaan het ons net gery om by CP2 wat ook SP1 was te kom op 95 km.  Ons het geweet ons sal die vrouens en kinders daar kry en dan kan ons gou weer fietse deurgaan, ietsie eet en weer ry.  Daardie punt het 'n ewigheid gevat om te kom.  Teen net voor 11:00 het ons daar aangekom en so 20 min verwyl.  Die kinders was natuurlik in ekstase om ons te sien en dit was 'n baie lekker gevoel.

Tankwa Padstal na 170 km

Van hier het die werklike resies begin.  Die bene het begin voel hulle het al gery en die eerste paar klimme het aangebreek.  Die wind was ook nie meer so stil nie.  Ons het geweet die volgende CP is op 145 km, waar ook ligte middagete sou wees.  Ons het maar aangehou en uitgehou teen ons spoed en die lang tyd in die saal het sy tol begin eis.  Uiteindelik na wat soos 'n ewigheid gevoel het, het ons ingedraai by CP3.  Daar is gesig gewas, bottels volgemaak en aartappels geëet.  So 15 min later is ons weer in die saal gewees, die volgende CP en ook SP2 was immers net 25 km verder op 170 km.  Nou was die wind sterk van voor.  Ek het net oë toegemaak en gese Lood moet in my "slipstream" sit, steeds wou die pad nie korter word nie.  Ons was erg negatief toe ons uiteindelik op 170 km aankom by die Tankwa Padstal.  Die vrouens en kinders was daar met skoon klere, gevriesde water en lekker broodjies.  Hulle het ons ook na die klein swembadjie geneem om met ons bene in die ysige water te sit.  Dit het beslis gehelp!  Ons was regtig nie meer lus vir ry nie en hierdie ekstra bietjie liefde en ondersteuning van ons gesinne het ons net die nodige energie gegee om verder te wil gaan, hulle sou mos weer by eindstreep wees!

Laaste CP - 210 km

Soos uit boonste foto kan sien het die resies nou eers begin!  Die grootste klim van die dag, die Skittery Pas, was 'n 14 km lange stuk pad en oor daai afstand moes ons ongeveer 800 m klim.  Enige persoon wat fietsry sal jou kan se dat dit 'n rowwe klim is, maar om dit te doen teen die wind met bene wat al 180 km gedoen het is baie EINA!  Ons het gery, geskel, gevloek, gelag en nog enige ander emosie denkbaar beleef.  Met ons aankoms wat ons gedink het die bokant was en nou moes begin afry, kom ons agter dat ons eers nog ongeveer 15 km bo-op die berg moes ry voor ons die 3 km Katbakkies Pas kon afjaag.  Klein beloning vir baie harde werk!  Dit was so in die omgewing van 18h30 en dit het begin donker word.  Die volgende CP was op 210 km en elke plek wat gelyk het of daar lig het, het vir ons na die "pitstop" gelyk.  Om 19h45 het ons by ons laaste CP aangekom.

"Finisher" T-hemp

Medalje

Die vraag wat ek daar vir die mense gevra het, het as volg gelui:  Is daar nog bulte?  Antwoord:  Nee, net "rolling hills"!  Om dit vir 'n leuk te verduidelik, ja, daar is nog bulte, want julle bene en boude is gaar en julle moet nog 30 km ry in die nag!  Ons het letterlik aangesukkel.  Alles was seer en moeg, maar die adrenalien en die fokus was dit wat ons laat aanhou het.  As ek moeg raak, was Lood sterk.  As Lood moeg raak, was ek sterk.  Uiteindelik het daar 'n bord voor ons in die pad opgekom wat gese het "finish" met 'n pyltjie.  Ons het daar ingedraai en nuwe energie gekry.  Ons het om 21h50 klaargemaak!  Daar was ligte, musiek, komberse, koffie en ek was heeltemal uitgemergel.  Ek het toe ek afskakel, my laaste bietjie energie verloor, asook my eetlus.  Lood het soos 'n riet in die wind gebewe, maar braaf ons storie aan die vrouens vertel.  Ek was te moeg en kon net luister.  Ons het as beloning 'n T-hemp, medalje en nog 'n waterbottel gekry.  "Been there, done that, got the T-shirt!"

Hildegarde het vroeër my ouers in Ceres gekry en die kinders saam met hulle huistoe gestuur.  Sy het ons veilig weer in Malmesbury gekry.  Ek was meer uitgepaas as wakker oppad terug.  Ek wil dan ook hier weer ons vrouens bedank vir hulle ondersteuning vir daai baie lang dag.  Ons waardeer dit regtig verskriklik baie en sou dit op geen ander manier wou he nie!  Julle is ons alles!

ODO lesing na Transkaroo

Die volgende dag het ek op my rekenaar gesien dat die mense van Transkaroo ons hopeloos te ver laat ry het!  Hierdie was een van die grootste toetse vir my liggaam nog, en ek het verskriklik baie van myself op hierdie dag geleer.  Ek sou dit beslis nie sonder Lood kon doen nie.  Die feit dat daar iemand was wat dieselfde doelwit voor oë gehad het asook sy deursettingsvermoë het dit vir my 'n realiteit gemaak.  Dankie Lood, jy is 'n insperasie!

Volgende jaar ry ek en Hildegarde die Epic en die Transkaroo is ongeveer 'n maand daarna.  Hopelik gaan alles goed dat ons dan die opwaartse rit kan doen van Ceres na Sutherland en weer by ons vriende op Blesfontein kan kuier.

Groete,
Jaco G

Argus MTB & Cape Argus 2013

Ek en Lood

Op Sondag, 3 Maart 2013, was dit die Argus bergfietsrit te Boschendal se beurt.  Teen hierdie tyd was ek al redelik moeg "gerace" aangesien Februarie baie besig was.  Een van die hoof redes vir die doen van hierdie wedren was die feit dat jy 'n derde medalje ontvang as jy dit en die Cape Argus doen.  Ek en Lood is weer die Sondag oggend saam deur Boschendal toe en beide het goed gevoel vir die 52 km wat voorlê.

Lekker afdraand

Ek en Lood in die wingerd

Ons het saam weggespring en die wedren was van die begin af lekker vinnig.  Na 25 km het ons vir mekaar gese dis te maklik, want tot op daai stadium was daar geen wesenlike klimme nie.  Die weer was fantasties en ons het die een noemenswaardige klim lekker uitgesukkel en die 52 km saam in 2 uur 56 min voltooi.  Dit was baie gesellig by die eindstreep en ons het lekker saam met vriende daar gekuier.

Hildegarde - Merida

Jaco - Scott (Gumtree)

Normaalweg oefen mens eers met toerusting voordat jy aan 'n groot wedren daarmee deelneem, maar die Sondag net na die Argus MTB soek ek vir Hildegarde 'n padfiets op die internet en kry toe vir my een!  Ek kontak die persoon en hy se die fiets is myne met al die ekstra's! Scott met Easton rims, helmet, bottelrakke, nuwe saal en pedale!  Ek koop toe maar vir Hildegarde 'n nuwe Merida by Adventure Cycles op Wellington.  Adventure Cycles word later 'n enorme deel van ons Epic voorbereiding en beide Hilge en JJ se fietse, asook Hildegarde se bergfiets is ook van hul afkomstig.  Hierdie nuwe padfietse gaan min oefening kry voor die Argus!

Presies een week later, 10 Maart 2013, was dit tyd vir die grote!  Die grootste padfietsrit ter wêreld, die Cape Argus Cycle Tour!  Hildegarde het met haar kansellasie 'n fantastiese wegspringtyd gekry om 07:10!  My geluk was dat ek om 08:48, na al die liefdadigheidsgroepe moes wegspring!  Hildegarde is hierdie keer saam met Lood vroegoggend al weg, terwyl ek die kinders klaargemaak en by ouma Fanie en oupa Kola gaan aflaai het.  Parkering met my wegspringtyd was 'n nagmerrie.  In my Nexus klere was ek darem betyds by wegspring en kon toe die skoot klap in die pad val.  Ek moes alles insit om verby al die stadige groepe te kom, maar nerens kon ek iemand optel wat my spoed ry nie en het geweet dat 'n harde dag voorle.  Padfietsry werk op die beginsel dat jy as 'n groep in mekaar se "slipstream" ry.  Die werk word gedeel en ryers maak beurte om voor te ry om energie verbruik te bestuur.  

Kort na Simonstad is daar 'n klim op na Smitswinkel toe.  Dis op ongeveer 40 km die rit in.  Die ou by wie ek die fiets gekoop het, het my gese die "shifters is sticky" dit het my nie gepla nie, want met die oefen het ek agtergekom dat as ek hom ligte tikkie op kant gee hy gemaklik ratte verwissel.  Teen die klim op wou hy net niks weet van ratte verander nie.  Ek het afgekyk om fout te soek en toe ek opkyk gaan staan die ou voor my in die pad doodstil! Ek raak sy wiel en val....Ek weet nie presies waarop ek val nie, maar voel my ribbes is bitter seer!  Ek staan op, spring op my fiets en trap, maar o wee, my ketting is af en die "shifters" staan heel skeef!  Ek vat toe maar my tyd en kry die ketting op en begin stadig aantrap.  My skouer en ribbes pyn en ek is kwaad vir myself.  Elke hobbeltjie in die pad voel ek in my ribbes.  Ek was vas oortuig hulle is gekraak of tussenribspiere beseer.  Na so 65 km het ek aangeneem dat Hildegarde al klaar moes wees en ek het haar gebel.  Sy het my meegedeel dat sy veilig is en 3 uur 48 min gery het!  Ek was vas oortuig dat ek 4 en 'n half ure gaan ry, Chapman's Peak en Suikerbossie was nog immers voor!  Ek het my ritme stadig maar seker teruggekry en teen 'n stadiger as gewoonlik, maar tog aanvaarbare pas aangebeur.  Chapman's en Suikerbossie oor en toe 10 km voor die einde 'n paar vinnige krampe in elke been en toe oor die wenstreep waar Hildegarde en Lood vir my gewag het tussen al die duisende mense.  Hulle kon my nie kry en Lood vra my toe oor die telefoon of ek ooit by die regte wenstreep is!  Hy het 'n skitterende 3 uur 28 min gery, my droomtyd!  

Hildegarde - Suikerbossie

Jaco - Chapman's Peak

Ek het die 4 ure net-net gemis, so baie werk vir volgende jaar.  Hildegarde het my weer gewen!  Geluk Babes met 'n uitstekende dag.  Haar fiets het soos 'n droom funksioneer en sy het net hier en daar met ratte gesukkel omdat hulle nog te styf van nuutgeit was!  Dankie Adventure Cycles.

Ons het beide die resies baie geniet en sal beslis volgende jaar weer probeer ry, dis darem immers in dieselfde maand as die Epic!


Mooi bly,
Jaco G

Totalsports Xterra - Grabouw

Op Sondag, 24 Februarie 2013 het die Totalsports Xterra te Grabouw Country Club plaasgevind.  Ek, Hildegarde en Peet Smit was ingeskryf.  Peet swem 1.5 km, ek bergfiets 28 km en Hildegarde "trail run" 13 km!  Ons het as gemengde span ingeskryf.

Grabouw Country Club

Twee weke voor die Xterra het Hildegarde haar kuit beseer by die gym een aand.  Ons was vas oortuig dat dit nie ernstig is nie en het geglo 'n paar fisio sessies sal haar gereed hê vir die hardloop gedeelte van die Xterra.  Ek en Peet het intussen net vir ingeval "transitions" geoefen en onsself voorberei om die hardloop been te doen indien Hildegarde nie reg is nie.  Sewe fisio sessies later en sy kon steeds nie hardloop nie.  Die hardloop het my of Peet se verantwoordelikheid geraak!

Die Sondag oggend dou voor dag is die hele Geldenhuys gesin en ouma Stephanie (my ma) deur Grabouw toe.  Dit was die eerste keer dat Hilge, JJ en my ma saam met ons na 'n wedloop toe gaan.  Hildegarde was 'n toeskouer en ek kon sien dat sy baie eerder 'n deelnemer wou wees.  Daar aangekom het ons agtergekom dat ons ongeveer 2 - 3 km van die wegspring moet parkeer!  Dit het al ons planne van gazebo's, kampstoele en piekniekmandjies in die wiele gery.  Alles het steeds goed uitgewerk en die toeskouers het 'n lekker tafel onder die groot tent gekry en daar was oral genoeg te koop om te eet en drink.

Peet na swem

Ek het my bergfiets en ander klere na die "transition" geneem en alles daar in orde gekry.  Om 08:15 het die skoot geklap en Peet was in die water.  Steeds het ons nie geweet wie gaan hardloop nie!  Peet het 'n lekker pas geswem en was na 31 min uit die water.  Ek kon sien daar was fout.  Peet was nie lekker nie.  Hy was gedisoriënteerd en het baie deurmekaar gelyk.  Ek het die "tag" by hom gevat, op die fiets gespring en gejaag.  In my hart het ek geweet ek gaan hardloop ook!  Die voorlopers swem die 1.5 km in ongeveer 18 min, so jy kan dink hoeveel bergfietsryers reeds voor my op roete was.  Die roete van die dag was grotendeels enkelspoor padjies, dus vir die minder ervare bergfietsryer, baie tegnies en stadig.

Ek is soos 'n koeël uit 'n geweer uit die
 "transition" en het probeer om op die eerste klimme soveel moontlik mense verby te gaan om dalk later vinniger by die enkelspoor te kon afkom.  Ek het lekker gery en net naby die baie berugte "rock garden" 'n vinnige val gehad, sonder blywende letsels!  Ritme was goed en ek het begin dink aan die volgende been wat ek dalk moet doen en myself net so 'n bietjie begin spaar vir 'n moontlike uitmergelende 13 km "trail run".  Temperature was op hierdie stadium reeds in die baie hoë 20's.  Ek het die bergfiets roete klaargemaak in 1 uur 50 min en Peet het vir my in "transition" gewag.  Na 'n vinnige gesels het ek agtergekom ek is steeds in baie 
beter kondisie as hy.  Hy was maar wit om die kiewe!  Ek het toe my drafskoene aangekry, 'n bietjie vloeistof geneem en maar weer in die pad geval. 

Nog 'n bult!

Om die dam op sand

"Trail run Profiel"

Die eerste 2 km tot by die waterpunt het dit redelik gegaan, daarna het ons begin klim en ek kon aan my lyf voel dit is nie my eerste aktiwiteit van die dag nie.  Intussen het die temperature ook gestyg na rondom 32 grade Celsius en dit het my glad nie gehelp nie.  Ek het maar geloop en dan gehardloop en die heeltyd die eindstreep as mikpunt gehad.  Die tyd was glad nie meer belangrik nie en die "finisher" medalje was al wat in my oog was.  Dit was regtig baie "tough"  en toe ek die gedeelte op die sand begin was daar weer 'n greintjie hoop by my, die einde was in sig!  Uiteindelik na 1 uur 36 min was ek klaar, dankie tog!

Die Eindstreep!

JJ - Xterra Warrior

Ons finale tyd vir al 3 bene was 4 uur 07 min.  Op die ou end het dit glad nie saakgemaak nie, die tevredenheid om wel te kon klaarmaak was van groter belang.  Dit was 'n asemrowende ervaring en solank leef sal ons beslis volgende jaar terug wees om ons tyd te verbeter.  Indien ons regte drawwer daar was, sou ons baie aan ons tyd kon skaaf!  Volgende jaar, beslis.

Dit was fantasties vir my om my hele gesin vir die geleentheid daar te kon hê.  Hulle almal het dit net so verskriklik geniet.  Altwee het hul Xterra tatoe's opgesit en was ook regte "Xterra Warriors"!  Hildegarde se hart was maar baie seer, maar ons weet nou baie beter wat om volgende jaar te verwag met hierdie geleentheid.

Hilge - Xterra Warrior

Moeë Warriors!

Die pad huistoe vir die kinders was lank en dit was nie 10 tellings nie, toe is hulle uitgepaas.  'n Lang dag vir almal, maar iets wat ons beslis na uitsien vir 2014.

Peet is die Maandag dokter toe en daar is vasgestel dat hy 'n mantelvliesbreuk het!  Die volgende week sou Hildegarde nog fisio kry vir die kuit.  Ons het intussen plek vir haar ook vir die Cape Argus gekry op 'n vriend van ons (Eddie du Toit) se naam en ons moes alles regkry vir haar vir die groot resies!  Vir my was die Argus Bergfiets uitdaging die week vir die Cape Argus nog eers aan die beurt. Meer van hierdie twee wedrenne volgende keer!

Groete,
Jaco G

99er, Tour de Stellenbosch

Ek het myself einde 2012 reeds ingeskryf vir die Cape Argus 2013, maar op daardie stadium wou Hildegarde net draf en ons het nie padfietse gehad nie.  Intussen kon ons 2 padfietse geleen kry wat haar gehelp het by die Totalsports Terra Firma.  Ek skryf ons toe in vir die 99er wedren wat 'n "seeding event" is vir die Cape Argus 2014 op 9 Februarie 2013.  Hildegarde het saam met die fietsry groep in Malmesbury 3 oggende per week begin ry en ek het my ryery maar tussen die draf ingepas.

99er Roete

99er Medaljes

Die 99er is 'n 108 km resies waar die laaste 8 km die meeste klim is.  Die wegspring is by Durbanville Perdewedrenbaan en die roete loop tot net voor Paarl met 'n draai deur die Koeberg terug na Durbanville.  Ons het in die laaste groep weggespring in gietende reën.  Aanvanklik het ons saam gery, maar na 15 km het ek 'n stadige groep verby gegaan en gedog Hildegarde volg my, maar sy was vasgevang in 'n ander bondel en het agter geraak.  Ek het op my eie verder gery.  Dit was beide van ons se langste afstande nog op 'n fiets en na 70 km kon ons dit duidelik voel.  Dit het ook glad nie gehelp dat die laaste 10 km die moeilikste van die dag was nie.  Ons was koud en sopnat, maar ons het klaargemaak in onderskeidelik 3 uur 55 min en 4 uur 10 min.  Dit was nog iets wat ons kon "aftick".  Hildegarde wou nou met alle mag en mening ook die Cape Argus ry, maar die inskrywings was reeds vol! 

Helshoogte Pas

Tour de Stellenbosch Roete Profiel

Ek het die daaropvolgende naweek saam met Lodiaan Fouche (Lood) die Medallion Tour de Stellenbosch gaan ry.  Lood sou later ook my rymaat wees vir die Transkaroo - Sutherland na Ceres (245 km).  Ons het saam weggespring op 'n baie warm dag en teen 'n hoë pas gery.  Die Tour de Stellenbosch is 97 km lank en begin by Technopark in Stellenbosch, bo-oor Helshoogte pas deur Pniel, links na N1, verby Fairview, op agter Paarlpad en dan met draai terug na Technopark.  Ek het vir Lood verloor op 75 km en kon hom nooit weer vang nie.  Ek het uiteindelik klaargemaak 7 min na Lood met 'n tyd van 3 uur 12 min.  Baie warm dag en raai wat?  Geen medalje by die Medallion wedren!

Volgende resies - Totalsports Xterra te Grabouw!  Meer daarvan later...

Groete,
Jaco G