@Hildegarde

Baie mense vra my wanneer ek weer 'n slag ietsie skryf, ek wil nie verskonings maak nie, maar ons blog het effens aan die agterspeen gesuig die laaste paar weke.  Ons het middel Desember 2014 gehoor dat ons een van die bestaande gimnasiums op Malmesbury vanaf Januarie 2015 kan oorneem.  Hildegarde gee reeds vanaf Junie 2014 oefenklasse in Malmesbury, maar ons plekkie het bietjie klein begin raak en hierdie was net die regte deur wat vir ons oopgegaan het om van 'n passie 'n beroep te maak.

Op 5 Januarie 2015 het @Hildegarde dus sy deure vir die publiek in Piet Retiefstraat 6, Malmesbury oopgemaak.  Ek sien altyd die bobbejaan baie vêr agter die bult en ek kon sien dat daar groot aanpassings vir ons as gesin wag om van hierdie nuwe uitdaging 'n sukses te maak.  Die passie en die wil was daar, maar die logistiek met die kinders en stabiliteit (roetine) vir hulle was vir my die groot uitdagings.  Hildegarde sluit self 05:30 soggens oop en sy sluit self in die aand na die laaste klas - 19:00.  Dit beteken dus sy is weg as hulle opstaan en sy kom tuis as hul klaar gebad is.  Gelukkig sien hulle haar baie deur die dag en sy doen steeds die normale rywerk ens.  Ons huishulp werk egter tot 16:00 en die periode tussen 16:00 en 19:00 (wanneer ek klaar geoefen is) was vir ons in die eerste paar weke 'n kopseer.  In hierdie tyd het die swaard van die naderende Attawas ook oor ons gehang, beide ek en Hildegarde gaan ry en om te kan oefen ens. was 'n groot uitdaging.  Hildegarde se oefenprogram waarmee sy vanaf begin Desember 2014 besig was, verg ook naweke lang ure en ons moes baie goed beplan om alles te laat uitwerk.  Ouma en Oupa was ook nog by die see, so hulp het van vriende van oral ingestroom om te help en hulle het natuurlik baie tyd by @Hildegarde spandeer!

@Hildegarde Logo - Kyk uit vir hom!

@Hildegarde op 12 Februarie 2015

Hildegarde het letterlik een keer fiets gery vanaf die Coronation Double Century en dit was die Woensdag voor Attakwas 2015.  Sy is in baie goeie vorm van al die hardloop, maar ons was baie senuweeagtig oor hoe sy op die fiets gaan hou by die moordende Attakwas.  Gaan lees meer oor Attakwas by http://jaco-hildegarde.blogspot.com/2014/01/attakwas-2014.html.  Ons is die Vrydag laat oggend af Oudtshoorn toe waar ons weer by Kleinplasie oornag het saam met Lood en Saretha.  Die Saterdag oggend was ons rondom 06:00 by die wegspring.  Ek het in groep A weggespring en Lood en Hildegarde in groep B.  Saretha sou die kinders en die voertuig in Groot Brak besorg.  Dit was 'n lieflike oggend, effens koel en daar was 'n gevoel van senuwees en opgewondenheid in die lug.  Daar was groot name op die wegspring en almal het geweet dis 'n moeilike dag wat voorlê.  Die Attakwas pak jy nie sonder die nodige respek aan nie.

Elkeen gaan in elke wedren met sy eie doelwitte in.  Myne vir die Attakwas was om 7 ure te probeer breek.  Lood wou sy tyd op verlede jaar verbeter en Hildegarde wou dit klaarmaak sonder baie voorbereiding op die fiets.  Ek het goed gevoel by die wegspring en heeltyd my eie spoed gery.  Alles het baie goed gegaan tot by die Spur waterpunt - ongeveer 65 km.  Daar het ek die tekort aan voorbereiding begin voel.  My langste rit vir Desember en Januarie was 4 uur 30 min op die padfiets en ek het gevoel ek kort "endurance".  Ek het deur die volgende 25 km geworstel, maar vasgebyt.  By die volgende waterpunt het ek lekker herstel en ek kon die laaste 30 km huistoe aanvat.  Ek het ernstig begin kramp in die laaste 5 km, maar het deurgedruk en klaargemaak in 6 uur 38 min.  Baie tevrede, maar weet ook dat daar 20 min van my êrens op die roete lê wat ek in 'n volgende jaar sal moet gaan haal!

Lood en Hildegarde net voor Attakwas 2015 - Ek was reeds by wegspring!

Lood het toe sy tyd verbeter en Hildegarde het toe klaargemaak en haar vorige jaar se tyd ook verbeter.  Baie tevrede met hierdie mikpunte.  Ons het lekker saamgekuier met die manne van J9 - Dirk en Brendan en het die aand by Hartenbos ATKV oornag.  Wat 'n heerlike vinnige wegbreek!  Ons sal weer teruggaan....

Na die eerste maand wat @Hildegarde oop is, kan ons net dankbaar wees.  Alles verloop baie goed.  Daar is 'n verskeidenheid van aktiwiteite wat aangebied word soos Zumba, Circuit Training, Twenty Four, Body Conditioning.  As jy meer oor hierdie dinge wil weet, praat maar met Hildegarde self.

  
@Hildegarde het ook die afgelope maand begin om op Vrydae tussen 15:00 en 15:30 vir kinders Zumba aan te bied.  Dit lyk of dit baie gewild kan word onder die Laerskool kinders.

Kinder Zumba klas!

Intussen oefen Hildegarde en Marisa kliphard aan die oefen vir die Pronutro AfricanX Trailrun wat van 13 - 15 Maart 2015 te Houw Hoek Inn aangebied word.  Dit behels om "offroad" afstande van tussen 22 en 35 km daagliks te hardloop.  Hildegarde en Marisa neem as 'n span hieraan deel en hardloop as "Team Nexus".  In die volgende blog sal ek meer inligting hieroor verskaf - roete profiel, afstande ens.  

Ek probeer steeds so rondom 10 ure per week fietsry, maar het geen wedrenne voor Cape Town Cycle Tour nie.  Alle tyd gaan nou in Hildegarde se voorbereiding vir AfricanX.  Ek gaan haar en Marisa ondersteun by Houw Hoek en dan bly ek daar agter om paar spanne te help by Epic.  Baie opgewonde om vanjaar bietjie agter die skerms te werk aangesien ek reeds die voorkant ervaar het!

Die tyd vlieg en ons is alweer by middel Februarie van 2015.  Die seisoene gaan een van die dae begin draai wat vroeg opstaan vir oefen bietjie moeiliker maak.  Ek het gevind al hoe ek gemotiveer kan bly om hard te oefen, is om dit saam met iemand te doen.  @Hildegarde is van Maandag tot Donderdag van 05:30 tot 19:00 oop, Vrydae van 05:30 tot 18:00 en Saterdae van 08:00 tot 11:00.  Hier sal altyd iemand wees om saam te oefen.  Kontak hildegarde_g@vodamail.co.za direk vir meer inligting rondom klasse ens.  Bly aktief en kry daai balans in jou lewe wat ons almal so broodnodig het.  Hier is beslis iets vir elkeen om te doen, van baie jong tot baie meer ervare in jare!  Al het jy 20 jaar laas geoefen, hier sal beslis 'n manier wees om 'n bietjie sweet te laat spat.

Ons praat gou weer,
JG

November 2014

Impi Challenge 2014

Ek het gesê ek sal nie so lank vat om jul op hoogte te hou nie, maar tyd vlieg en 'n maand is al weer verby na die Impi Challenge.  Dalk is een van die redes hoekom ek nog niks geskryf het nie, die feit dat ek op die ou end nie aan die Impi Challenge deelgeneem het nie.  Die Vrydag aand het dinge vir my redelik skeef begin loop met 'n maagvirus.  Ek was die hele Saterdag plat en het besluit om nie die Sondag deel te neem nie.  Ek was maar redelik bleek om die kiewe, maar het besluit om deur te druk en saam te Stellenbosch toe en nogsteeds te probeer ondersteun.

Daar het 'n baie lekker gees geheers, die weer was fantasties en almal was in ligte luim omdat hier nie regtig 'n kompetisie was nie, maar net lekker vet pret.  Hildegarde, Wim, Lood, Eduard, Riaan, Helena en Pierre het saam begin....maar nie saam geeindig.  Pierre en Lood het besluit die ander is bietjie te haastig oor van die hindernisse en hul wil eerder hul eie pas gaan.

Wat ek kan aflei by almal wat deelgeneem het is dit 'n definitiewe moet doen.  Dit behels omtrent 20 hindernisse waaroor, waaronder, waardeur jy moet gaan en dit word oor 12 km afgelê.  Jy raak vuil en moeg, maar die hoofding is al die pret wat jy met die res van jou spanmaats en ook ander op die roete het.  Almal se gesinne was op die eindstreep waar lekker verder gekuier is na die tyd en oorlogstories uitgeruil is.

Wilde Bains Trail Run 2014

Baie mense vra vir ons na Epic wat volgende is.  Vir my sal dit nog 'n Epic wees (eendag), maar Hildegarde het vir 2015 op iets heel anders besluit - Trail Run.  Sy en Marisa van der Merwe het ingeskryf vir die African X 3 dag Trail Run uitdaging wat in Maart 2015 plaasvind.

Dit behels net so oor die 90 km se hardloop op paaie waar ons gewoonlik met die bergfietse ry in Grabouw / Houwhoek area.

Sy is baie lief vir hardloop en dus was dit redelik voor die hand liggend vir haar om hierdie 'n "go" te gee.

Ek hardloop bietjie, maar nou nie kranig nie, so ek sal nie veel kan sê van hoe die wedren was nie, maar ek weet dat dit nie net plat paaie was nie.  Hildegarde is egter gaande oor 'n uitdaging en het gemaklik klaar gehardloop en algeheel 3de geeindig.  Dit het haar ook goeie perspektief gegee van wat om te verwag en waaraan om te werk in die komende maande.

FNB W2W 2014

Op 7, 8, 9 November 2014 het een van die hoogtepunte van 2014 vir my en Lood plaasgevind.  Dit was weer tyd vir die FNB Wines2Whales.  Dit is seker een van die bes georganiseerde meerdaagse bergfietswedrenne in die land.  Hierdie sou ons 2de W2W wees en die hoofdoelwit was om te verbeter op ons tye van die vorige jaar.  Die natuur en mens se liggaam speel nie altyd saam nie.  Op dag 1 was dit bitter warm.  Ons het heel voor in ons wegspring groep gestaan en was vinnig uit die blokke.  Ek het vir Lood gesê ons moet teen sy spoed ry waarmee hy gemaklik is.  Dit was warm en ons het redelik hard gery.  Iets was fout met Lood en toe ons met die wapad op begin stap was daar niks energie in sy liggaam oor nie.  Dis ongeveer halfpad en ek het besef ons sal ons doelwitte moet aanpas as ons as 'n span die dag en wedren wil voltooi.  Ek het opgehardloop, my fiets gaan neersit, weer afgehardloop en sy fiets gaan haal en hom gesê om op sy eie spoed berg-op te gaan en by die "medic" vir iets te vra om hom te help.  Ou Lood was moeg en naar en daar was geen petrol in die tenk oor nie.  Ons het met 'n groot gesukkel deur dag 1 gekom vanwaar Lood direk na die noodhulp tent is en op 'n drup gaan lê het.

Die drup het 'n enorme effek gehad.  Dag 2 was in my opinie Lood se beste dag op 'n fiets vandat ek hom ken.  Ons het hard gery en baie plekke opgemaak en ook die dag baie geniet met al die enkelspoor en bruggies wat daar op die roete was.  Niks probleme en niks om oor te kla nie.  Die aand het ons hele groep 'n afskeidsbraai gehou waar lekker saamgekuier is in Kleinmond.  Voorwaar 'n voorreg.

Dag 3 voel jy altyd vroeg aan jou bene en dit vat bietjie langer om op te warm na die vorige 2 harde dae, maar jy weet ook dat dit die laaste dag is en jy wil jou alles gee.  Ons het weereens lekker gery en was baie bly om ons gesinne by die eindstreep te sien en nog 'n suksesvolle FNB W2W te kon eindig

Ek wil enigeen aanbeveel om hierdie wedren te doen indien jy enigsins kan.  Jy word op jou hande gedra.  Alles is fantasties gereël en dit is 'n groot lekkerte om deel van hierdie ondervinding jaar op jaar te kan wees.

Coronation Double Century 2014

Vandat die Malmesbury Fietsryklub weer op die been gebring is, was dit nog altyd vir ons 'n droom om 'n volledige span van Malmesbury na die Coronation Double Century te neem.  Ons het baie naby daaraan gekom deur uit die 12 ryers 9 te hê wat op Malmesbury woon, 2 wat baie sterk konneksies met ons het en 1 "uitruil" student!  Ons het die naweek voor die DC op 'n oefenrit as span gegaan om basies die strategie vir die volgende naweek te bepaal.  

Johann Rabie van Bike Addict was vir ons span goudwerd in voorbereiding tot die wedren.  Hy en sy span het verseker dat ons almal se fietse op standaard en skoon is vir die wedren en vir ons sokkies en bottels gegee. Ons het dan ook op die dag onder die naam "Bike Addict" gery.  Die span het bestaan uit myself, Hildegarde, Lood, Glenn Norrie, Charl (Tier) du Plessis, Kobus Duminy, Carl Malherbe, Loch Nel, Durwin Benjamin, Elfriede Wolfaardt, Bronwin Adams en Fietie Rocher.  Elfriede se man, Herman, was ons ondersteuning vir die dag en hy het 'n uitstekende taak verrig.  Ons het almal die aand voor die DC in Montagu saam gebly.  Ek was die koördineerder van alles en toe ek met my spanpraatjie wil begin, kom ek agter ek het dit op Malmesbury vergeet!  Gelukkig kon ons op daardie laat stadium nog planne maak en alles was reg vir die 202 km die volgende dag.

Die samesprekings die vorige aand het alles gedui daarop dat ons hierdie wedren as 'n span wil klaarmaak.  Die tyd was vir ons minder belangrik, maar ons wou al 12 oor die wenstreep kry om sodoende vir die spesiale Charles Milner medalje te kan kwalifiseer.  Ons wou niemand agterlaat en ons het van die begin af teen 'n spoed gery wat die hele groep pas met die oog op die moeilike 2de deel van die wedren.  Almal was baie gemaklik toe ons na ongeveer 100 km stop by Ashton en daar was selfs grappies gemaak.  Ons het weer 'n stop gehad op ongeveer 160 km.  Minder grappies en meer ongemaklikheid, maar almal was steeds vasbeslote om klaar te maak.  Die laaste deel van die wedren is altyd die moeilikste en ons span het hulself uitstekend van hul taak gekwyt om in 6 uur 53 min klaar te maak!  Ons was almal baie tevrede hiermee en het al ons eie verwagtinge oortref.  Volgende jaar maak ons beslis weer so.

Stellenbosch Cycle Tour 2014

Daar was nog een laaste hekkie vir my vir 2014 oor, die Stellenbosch Cycle Tour op 30 November 2014.  Ek ry maar min padwedrenne, maar hierdie is die tweede keer dat ek hierdie wedren doen.  Verlede jaar het die wind verskriklik gewaai en ek wou terugkom op 'n dag wat die weer beter is.  2014 was daai jaar.  Dit was die perfekste dag wat jy jouself kan indink.  Nie te warm nie en geen wind nie.  Die begin was bietjie deurmekaar met 'n "rolling start", daarna moes ons oor Helshoogte Pas ry en vandaar was die wedren so te sê verby.  Die groepe was bitter groot en jy kon nêrens iemand verbygaan.  Dit was vinnig en as jy by jou groep kon hou het jy dieselfde tyd as almal gery.

Helshoogte Pas

Ek het klaargemaak in 2 uur 35 min.  My mikpunt was 'n goeie tyd aangesien hierdie wedren bydra tot jou Cape Town Cycle Tour wegspringplek, maar almal het goeie tye gery op die dag, so ek twyfel of dit enigsins sal help.  Nogsteeds was dit 'n lekker dag op die fiets en 'n goeie manier om 2014 af te sluit.

Ons praat weer in die nuwejaar en dan vertel ek jul meer van al ons nuwe uitdagings!

Mooi bly,
JG

Die laaste 6 weke

'n Mens wonder baie keer hoe jy dit regkry om alles wat jy wil / moet doen ingepas te kry.  Ek het die afgelope tyd tot die besef gekom dat alles in die lewe wel met 'n doel gebeur en so ook op die regte tyd, jy moet niks forseer nie.  Hierdie blog gaan 'n "fly-over" wees van die vorige 6 weke se gebeure.

30 Augustus 2014 - Asics Dirty Double

Meeste van julle weet reeds dat Hildegarde 'n baie bekwame atleet is.  Sy is glad nie 'n persoon wat te lank dieselfde oefening wil doen nie en toe die Asics Dirty Double op die horison verskyn het sy dadelik gesê dat sy dit wou doen.  Ek het tot die dag voor die wedren nog gewonder of ek nie dalk moet deelneem nie, maar het 'n belofte aan myself gehou en die spesifieke dag as haar en Lood se ondersteuning span saam met JJ en Hilge opgetree.

Die wedren het bestaan uit 'n uitmergelende 10 km "trailrun" met oor die 300 m klim, en dit alles op een bult tot op rondom 5 km en 'n bergfietsrit van net so oor die 20 km in Wellington se bekende Welvanpas.  Hildegarde het die 10 km in 50 min klaargemaak in die 7de plek en kon op die bergfiets tot in die 3de posisie vorder waar sy naby aan die einde ketting probleme opgetel het wat haar algeheel 7de laat eindig het.  Baie lekker gesellige dag en beslis iets vir ieder en elk om in die toekoms te doen. Dankie aan Pieter van Wyk, Marc Kerr en die res van die span vir die ongelooflike dag.

TipTrans Citrusdal Xtreme - 6 September 2014

Die idee vir my deelname aan hierdie wedren was om te sien presies waar my vorm is na die winter en min lang ure in die saal.  Op werksfront was dit 'n baie besige graanseisoen en alhoewel ek steeds gereeld gery het, was dit beslis met 'n ander fokus.  Meer instandhouding as voorbereiding.  Ek wou in die eerste plek net die 115 km klaarmaak om sodoende myself gerus te stel vir die Karoo2Coast wat 14 dae later sou plaasvind.

Ons was 'n redelike klompie van Malmesbury wat daar was en dit was gerustellend om te weet daar is soveel ondersteuning.  Ons het soos die vorige jaar agter die TipTrans vragmotor in die neutrale sone gery.  Die enigste verskil was dat die trok teen amper 60 km/h gery het en die groep sommer op die teerpad in 2 gedeel was.  Ek was van die voorstes in die 2de groep.  Ek wou net daar bly hang en ander ouens die werk laat doen sodat ek darem die eindstreep kon sien.

Meeste dinge in die lewe werk nie uit soos jy dit beplan nie, sommiges slegter en sommiges baie beter.  My geaardheid wat, nie eintlik geduld insluit nie, het sommer op die eerste klim die oorhand gekry.  Ek het voor gaan sit en bietjie die spoed opgedruk.  Ons was 'n groot groep van seker 30 ryers op daardie stadium.  Ons het die groot klim van die dag bereik en ek het gedink ek mag dalk begin betaal vir my harde pogings van vroeër.  Ek het egter goed gevoel en redelik gemaklik daaroor gegaan.  Vandaar was dit redelik plat en afdraend vir die volgende 30 - 40 km en ons kon 'n redelike hoë spoed handhaaf.  Ons groep het op die klim verklein na so 12.  Daar was 'n redelike lelike val en ons was net 7 in ons groep oor.  Van die aanvanklike groep het by die beseerde persoon agtergebly en ons het gery na die naaste waterpunt om die ongeluk aan te meld aangesien daar nie selfoon opvangs was nie.  Ek was op daardie stadium die persoon in die groep wat die meeste van die werk gedoen het en het die groep gevra of ons net vinnig by die volgende waterpunt kon stop om die ongeluk aan te meld.  Net 3 van ons het gestop...

Ons het tussen WP2 en WP3 alleen gery en 'n groot groep het ons daar gekry vanwaar ons enduit saam gery het.  Ek was na 100 km redelik gaar en het effens begin kramp, maar vinnig weer herstel van dit.  Ek het klaargemaak in 4h30 min en was vol moed vir die Karoo2Coast oor 2 weke.

Botrivier naweek - 13 -14 September 2014

Lood en Saretha het ons 'n geruime tyd terug genooi vir 'n wegbreek naweek na Botrivier Hotel saam met ou skoolpêlle van hom.  Ons het dadelik ja gesê om bietjie afwisseling te bring met al die aktiwiteite.  Hier sou die hele gesin dan vir die naweek saam wees.  Daar is natuurlik 'n bergfiets sessie gereël onder die manne, maar dit was iets heeltemal anders as wat ek al voorheen gedoen het.

Die roete was van Botrivier, verby Dassiesfontein Padstal na die "singletrack" teen die berg (ken nie al die roetes se name).  Dit was ongeveer 30 km tot by die halfpad merk.  Pragtige roetes is daar gebou en was beslis 'n belewenis om daar te kon ry.  Halfpad is waar dinge vir my nuut was.  Ons het by een van die manne se huise gestop en daar is weggelê aan verversings wat bietjie sterker as jou normale energiedrankie is!  Wat my die mense verbaas het, is dat die manne nog op hul fietse die roete terug ook gery het.  Baie sosiale sport!  Ons het die res van die middag as groep saamgekuier by die hotel, waar meeste van die ryers en hul gesinne ook oorgebly het.  

Die Sondag is ons vir 'n kort, maar lekker rit op 'n ander roete wat net weer die prag van hierdie gedeelte van die Wes-Kaap uitgewys het.  Daar was 'n effense koeligheid in die lug en jy kon die verandering van die seisoene op die grane waarneem.  Ons sal beslis terugkom na hierdie pragtige plek.

Karoo2Coast - 21 September 2014

Ons was nie aanvanklik ingeskryf vir 2014 se Karoo2Coast nie.  Die logistieke nagmerrie van die wedren het dit na die vorige jaar vir ons meer na 'n berg voor ons as 'n uitdaging laat voel.  By dit sit jy met oor die 4 000 mense wat deelneem en indien jy enigsins 'n goeie tyd wil ry, moet jy sorg dat jy van die begin af in 'n posisie is waar ander jou nie gaan ophou nie.  Hierdie tipe wedrenne met sulke groot getalle is gewoonlik frustrerend vir die persoon wat sy eie doelwitte najaag omdat so baie dinge gebeur wat buite jou beheer is.  Ek sal later meer hieroor noem.

Twee van ons klublede het besluit om nie meer te gaan ry nie en ek en Hildegarde het besluit om hulle inskrywings oor te neem, asook die verblyf in die Kerksaal op Uniondale.  Ons het in opbou na die Sondag van Karoo2Coast steeds getwyfel of ons al die pad van Malmesbury na Uniondale wou reis, maar toe ons twee ander passasiers bykry was die planne in plek.  Ons sou almal saamry, ons kar het 'n geleentheid na Knysna en ons sou die Sondag direk na die wedren terugkom.

Saterdag net na 11:00 is ons op Malmesbury weg en het heerlik gery en was net na 17:00 in Uniondale.  Ons het by die Kerksaal omgery voor ons die ander 2 by die koshuis sou aflaai, net om seker te maak waar dit is.  Met ons aankoms by die koshuis het Elfriede verneem sy het 'n 4-bed slaapkamer.  Ek deel toe die aand 'n koshuiskamer met 3 ander dames!  Beslis 'n eerste vir my, maar baie beter as die vorige jaar se rooi tente.

Ek het in die A-groep weggespring en na my TipTrans wou ek bitter graag 'n sub 4 uur Karoo2Coast ry.  Hildegarde was in die B-groep en sy het haar eie doelwitte gehad.  Ons het weggespring en die eerste deel was 'n neutrale sone.  Daar was egter by senuwees en sommer op die eerste afdraend het twee fietse mekaar getref en 'n redelike botsing veroorsaak.  Ek het hier gesien dat ek om by my doelwit uit te kom redelik op my eie gaan moet werk.  Dinge in die bondel, was net te deurmekaar so vroeg in die resies.  Ons het die eerste tweespoor pad gekry wat ook die eerste klim was.  Dis hier waarna ek vroeër verwys het.  Selfs in ons A-groep is hier opeenhopings en dis waar baie mense baie van hul tyd verloor omdat hy wel die bult kan ry, maar in 'n ander persoon se hande is wat dalk voor hom loop.  Niks gaan hier help behalwe geduld nie.  Niks wat jy gaan sê, gil of doen gaan die situasie verbeter nie, want voor die persoon wat jou ophou is daar net weer een wat hom ophou.  Dit het niks te doen met hoe sterk of tegnies goed jy is nie, maar wel met die groot hoeveelhede mense wat deelneem.  Beste raad, "chill", jy gaan later hard ry met die energie wat jy nou spaar.

Om terug te kom na die eerste klim:  Ek was gelukkig, was redelik voor en kon die hele klim ry met 'n gemaklike hartklop.  Dit was goed vir my, want dit het my energie laat spaar wat ek dalk later kon nodig kry en as ek teen my eie spoed daar sou uitgaan sou dit my later ingehaal het.  Ek het lekker in my eie ritme gekom van sterk klim en bietjie stadiger as die gewone ou op die afdraende (ek is immers 'n verantwoordelike man en pa van 2).  In die middel van die resies het ek sterk gevoel en besef dat ek in my groep die leiding sal moet neem om my eie doelwit te behaal.  Ek het uitgewerk dat ek teen die einde 'n gemiddelde spoed van 24 km/h of meer moes ry om 4 ure te breek.  Al die klim in die eerste 60 km het gemaak dat my gemiddelde spoed op 'n stadium onder die 20 km/h was.  Vir die volgende 20 km het ek alles gegee om die gemiddelde spoed op te kry en het na 80 km begin voel ek sal bietjie rustiger moet gaan aangesien daar nog die laaste klim op na Simola is. Ek het vir 5 km rustiger gery en toe die klim kom al my laaste krag gebruik.  Ek het 4 mense verbygegaan op die laaste klim en toe ek die teerpad afvat Knysna toe, het ek geweet ek is binne bereik van my doelwit, my tyd het gesê 3 uur 48 min.  Ek het nie ontspan nie, voluit gegaan teen die wind tot ek oor die blou matte was en klaargemaak in 3 uur 56 min - "Mission accomplished".

Hildegarde het haar eie drama gehad.  Haar voorste "shifter" kon nie die ketting van klein na groot kry nie.  Sy het noodgedwonge die hele Karoo2Coast in haar klein voor-"blade" gery. Op die klimme was dit heel aanvaarbaar, maar op al die plat stukke het die groepe haar agtergelaat.  Sy het steeds klaargemaak in 'n baie goeie tyd van 4 uur 26 min.  Na alles is ons baie bly ons het gaan deelneem.  Dit was 'n vinnige, maar baie leer "trippie".  Ons sal seker maar weer gaan....

Malmesbury Fietsryklub Gesinsdag - 4 Oktober 2014

Die fietsryklub het sy jaarlikse Gesinsdag op 4 Oktober 2014 by Malmesbury Skougronde gehou.  Die oogmerk van die dag is om die hele gesin by die sport te betrek.  Die dag skop af met 'n pretrit vir die hele gesin.  Elke kind word deur sy ouer vergesel op die 2.5 km roete deur die wingerde.  Elke kind kry dan na afloop van roete 'n pragtige medalje vir sy of haar deelname.  Vanjaar se roete is deur amper 60 kinders gery en was 'n reuse sukses.  Hierdie pretrit is opgevolg deur 'n aflos vir die groter kinders en volwassenes wat in spanne van 2 aan 'n wedren deelneem wat 2 ure aanhou.  Die span met die meeste rondtes in die 2 ure word as die wenners gekroon.  Hierdie dag gaan egter nie oor wen of verloor nie, maar oor die lekker saamkuier.  Die dag word afgesluit met baie gelukkige trekkings met pryse van borge.  Almal was dit eens dat dit 'n dag op die kalender is wat nie misgeloop mag word nie.  Die klub het ook een lot (2 bottels rooiwyn en 'n skaapboud) opgeveil vir CANSA (kinderkanker).  Die veiling en die ekstra donasies wat die dag gemaak is het 'n bedrag van R3 350 vir 'n baie goeie doel ingesamel.  Dankie vir almal se wonderlike bydraes en teenwoordigheid die dag, veral aan Die Courant en Malmesbury Superspar!

Outsurance Gun Run 2014 - 12 Oktober 2014

My belofte aan Hildegarde is om ten minste een halfmarathon per jaar saam met haar te doen.  Die afgelope Sondag was dit weer die beurt van die Gun Run.  Soos ek nou hier sit is ek steeds in pyn.  Maak nie saak hoe fiks jy is nie, draf is 'n ander ding.  Jy moet hom oefen en jou liggaam moet gewoond raak aan die afstand.  My mikpunt was om 2 ure te breek en Hildegarde wou onder 1 uur 40 min hardloop.  Sy draf deesdae baie min met die gym wat haar feitlik voltyds besig hou.

Ons het by haar ouers oorgebly Saterdag aand en die kinders was by ouma en oupa terwyl ons gehardloop het.  Ek het Hildegarde by die wegspring afgelaai sodat sy 'n beter wegspringplek kan hê terwyl ek parkeerplek gesoek het.  Ek het feitlik heel agter weggespring, maar was vol vertroue dat ek my doelwit sal bereik.  Dit was my 3de Gun Run en ek het presies geweet waar dinge vir my die vorige 2 keer verkeerd gegaan het.  Ek het baie lekker gehardloop en het die eerste 10 km in onder 50 min gehardloop.  Daarna het die vasbyt begin.  Die lyf het begin seer raak en ek moes my kop reg hou.  Die onderstaande foto is ongeveer 3 km van die einde en jy kan sien dis laat in die dag!  Ek het net aangehou hardloop en sommer die laaste km my laaste energie gebruik.  Ek het klaargemaak in 1 uur 48 min,  12 minute vinniger as my vorige beste!  Hildegarde het klaargemaak in 1 uur 37 min en ons het altwee baie tevrede teruggekeer huistoe.

Eerskomende Sondag is dit die beurt van die Impi Challenge.  Ek belowe ek sal nie weer so lank vat om julle in te lig nie.  Hierdie was baie "catch-up" werk vir my!

Groetnis,
JG

Die Burger MTB 2014 - 75 km

Being quiet is an understatement.  It has been a very wet winter up until now and as I am sitting here writing, it still continues.  After my previous race, Darling Brew, my wheat season (real job) started to pick up some real momentum and I was forced to train a bit less.  The weather didn't help to motivate at all.  With the poor weather a couple of us joined Hildegarde's gym classes which mostly consists of training against your own body weight doing lots of strength and cardio.  We started the beginning of June and I can definitely feel the difference on and off the bike.

On Saturday it was time for Die Burger MTB.  We entered the 75 km race with about 2 000 m of vertical climbing.  Build up to the race was in no way ideal and the nerves where really high on raceday.  The fact that Hildegarde was up all night with a stomach bug didn't help at all.  The forecast for the day was sunny with a maximum of 18ºC, that didn't happen.  We got to Stellenbosch just before 07:00 and there was a light drizzle.  Hildegarde were dressed in winter kit, but I had no warm clothes - rookie mistake.  Luckily Johann Rabie from Bike Addict had an extra windjammer which I borrowed.

By start time we were feeling fine and went off for the long route.  I could immediatly see that Hildegarde had no power and the unpleasantness of the night returned.  After 8 km she told me to continue on my own.  She were pale and felt really bad.  This was something new for me as I had already made the decision to ride with her for the day.  She assured me that she would be fine and I can go.  I was about 15 min behind the group that I would have liked to ride with and flew away.  I soon realized that riding at this new pace was going to kill me and slowed down a couple of beats.

The mud and wet conditions were something else to deal with and when we hit some singletrack I went down a little hill over a bridge, but didn't make the other side.  It was so slippery and my front wheel made a decision to leave the bridge.  I went down really hard and felt very sorry for myself for a couple of minutes.  After a while the legs got warmer again and I could pick up the pace a bit.  One thing that happens on a cold rainy day is that you forget to take enough fluid.  I started cramping at 50 km, but rode through it and it went away just as quickly as it came after I took some gels.

I finished quite strong over the last 10 km, but as far back as I was I had to deal with all the other riders.  There were more than 3 000 riders participating today and it felt like I got all of them under the last bridge.  Certainly not ideal, but all part of the fun and games!  I finished in 4 hours 30 min.  The race was won by Waylon Woolcock, 2nd Darren Lill and 3rd Johann Rabie.

Hildegarde on the other hand somehow got hold of Lood on the route and they decided to take the 42 km turnoff.  She finished that route, but was still not her energetic self for the rest of the weekend.

The next race is The Asics Dirty Double on 30 August 2014 in Wellington.  This consists of a 10 km Trail Run and 25 km MTB.  Hildegarde will be doing that solo with me and the kids being her second.

Talk again soon!

Cheerio,

JG

Darling Brew Extreme 2014

Ek het gedurende die 100 Miler reeds besluit dat ek gaan werk maak daarvan om vir my 'n "winter fiets" te bou.  Een wat ek bietjie minder oor "worry" en beslis 'n laer instanthoudingkoste as my Scott Spark 900 RC (Jet) het.  Die winter in die Wes-Kaap kan nogal nat en modderig raak en die fietse hou net mooi niks daarvan nie - Bike Addict is mal daaroor!

In die opbou na die Epic het ons baie verskillende komponente op fietse gehad, met die gevolg het ek omtrent vir elke deel van die fiets 'n ekstra een gehad wat in 'n boks in die garage staan.  Ek kon dit net sowel meer nuttig gebruik.  Ek het net 'n paar goedjies ekstra gekort en ek was "good to go".  Die resultaat is 'n baie lekker oefenfiets vir die winter met 'n lae instanthoudingskoste.  Dit is 'n "hardtail", so dit gaan 'n lekker speel-fiets ook wees.  Ek het Vrydag die fiets gekry en het oppad huistoe vir Gabri Steyn (mede-stiger van die Darling Brew Extreme en die man agter Wolwefontein MTB roete) gebel.  Hy vra my toe of ek die volgende dag kom ry en ek sê dat dit nie eintlik my plan was nie, maar ek het nou 'n fiets so ek kan kom!  Ek is baie bly ek het gegaan...

Dit was baie mistig op Saterdag, 31 Mei 2014.  Ek was vroeg reeds by registrasie en kon sien dat daar bitter baie moeite in hierdie dag ingegaan het.  Daar was 'n groot tent met seker 10 verskillende kos en drink stalletjies van organisasies in Darling.  Elkeen het sy produk aangebied en dit was salig vir die siel op so 'n ysige dag.  Die titelborg, Darling Brew was natuurlik in al sy glorie daar en ek is oortuig daarvan die meeste ryers net daar was vir hul produk!  Met registrasie het elkeen 'n "goodie bag" ontvang.

Daar was 3 afstande waaruit jy kon kies.  Baie oorspronklik is dit vernoem na Darling Brew se produkte.  Die lange wat op die ou end 58 km en nie soos adverteer 52 km was vanweë al die reën, was die Bone Crusher.  Die middelafstand van 35 km was die Black Mist (baie gepas op die dag) en die kort afstand was die Slow Beer.  Ek sou aan die Bone Crusher deelneem en het vir die eerste keer vanjaar gery as Nexus / Bike Addict om my nuwe fiets in te lyf!

Foto's:  Johan Viljoen (Die Courant)

Ek het redelik voor gestaan, omdat ek geweet het dat ons na 8 km die eerste "singletrack" van die dag kry en jy wil nie daar in 'n lang tou begin nie.  Die skoot het geklap en ons is uit die sportterein agter die ambulans op die teerpad, groot fout, die ambulans is in die verkeerde rigting!  Dit het beteken dat ons wat voor gestaan het, nou skielik heel agter was en deur die hele veld moes terugwerk.  Die eerste 8 km was lekker vinnig en plat, daarna was dit die beurt van Gabri Steyn se Wolwefontein "singletrack".  

Dit was steeds baie mistig en jy kon nie ver voor jou sien nie.  Ek het voorheen al hier gery en het 'n goeie idee gehad van die roete, as dit jou eerste keer was, sou jy verseker baie deurmekaar geraak het met waar jy was.  Daar was iets van alles - kort vinnige klimme, pragtige "berms" vir 'n lekker vloei in die enkelspoor, bruggies en natuurlik hier en daar water.  Ek het heerlik gery op Wolwefontein.  Nêrens hoef ek te gewag het nie en kon lekker gas gee.  Die een dink waarmee ek nie rekening gehou het nie, was my fiets se saal wat nie styf genoeg vas was nie.  Ek wou nie stop en tyd verloor nie, maar moes noodgedwonge op die dag 3 keer stop en elke keer het ek hom stywer vasgemaak, want as ek my kom kry voel dit of my knieë langs my ore sit!

Roete profiel - tawwe klimme op die einde!

Mens sou dink dat die paaie baie nat sou wees, maar Darling is redelik sanderig, so die water het redelik goed dreineer.  Nietemin was daar later in die wedren 'n redelike paar ryers wat se kettings van die nat grond op die ratte begin vassit het "chain suck" en dan moet jy maar stop en losmaak of ophou trap en kyk of dit loskom.  Dit gebeur natuurlik net met fietse wat meer as een rat voor het - myne op die dag was ook so, maar dit het slegs 2 keer met my gebeur.  Ons is van die enkelspoor af terug met dieselfde roete as waarmee ons gekom het, dus het jy van die stadiger ryers en afstande van voor gekry.  Ons is verby waterpunt 2, wat soos ek verstaan Darling Vleismark s'n was.  Ek het nêrens gestop nie, maar soos ek verstaan was hierdie punt uit die boonste rakke.  Ons is deur die dorp na die wingerde met 3 tawwe klimme.  Op 40 km kon ek voel dat die saal wat vroeër die heeltyd gesak het en ek wat aanhou trap het, my bo-bene se tol begin eis.  Ek het die klimme effens stadiger hanteer as wat ek normaalweg sou wou, maar ek het steeds voortgebeur en anderkant uitgekom.  Ons het in totaal so ongeveer 1 100 m vir die dag geklim oor die 58 km.

"Black Mist" wat die heeldag met ons was

Ons is weer deur die dorp, uiteindelik klaar met die klimme en kon die laaste 7 km redelik plat terugry eindstreep toe waar 'n heerlike, feestelike atmosfeer geheers het.  Ek het klaargemaak in 2 uur 50 min in algeheel 21ste plek, baie tevrede en bly dat ek daar was.  Elkeen wat klaargemaak het, het 'n Darling Brew bierglas ontvang met 3 goedjies in - 'n nickerball (vir jou gratis bier), 'n Darling Vleismark "voucher" (vir jou gratis droëwors) en 'n Darling Romery "voucher" (vir jou gratis drinkbare joghurt).  Baie goeie waarde vir geld.  Ek dink Darling en sy mense kan baie trots wees op hierdie dag wat hulle aangebied het.  Darling Brew is verseker 'n "brand" wat alreeds 'n huishoudelike naam geword het onder ons plaaslike mense, maar beslis 'n groot gunsteling sal word onder almal wat die dag daar was en die mense met wie hulle in aanraking kom.  Kevin Wood (ek ken jou nie persoonlik), ek dink hierdie wedren was die perfekte kombinasie met Darling Brew se produk.  Dankie vir die ondersteuning van die sport waarvoor ons so lief is en vir dit wat julle saam met Gabri en die hele gemeenskap vir ons aangebied het op Saterdag, 31 Mei 2014.

Dit reën verskriklik hierdie week, maar die son sal weer skyn.  Gryp maar elke stukkie sonskyn aan en gaan trap.  Skryf ook vir 'n paar wedrenne vorentoe in om die motivering daar te hou.

Mooi bly en dankie vir al die ondersteuning!

JG

Amarider 100 Miler

Verandering van seisoene, 'n baie lae immuniteit en kinders wat met nat neuse huistoe kom is glad nie die perfekte voorbereiding vir 'n wedren soos die Amarider 100 Miler nie.  Hildegarde staan sterk deur alles, maar ek is maar 'n "softie".  As daar 'n virus in die lug is, sal ek hom kry.  Dit was dan ook die geval van so 10 dae voor die 100 Miler af.  Ek was nie bedlêend nie, maar beslis nie gesond.  

Die Maandag (op JJ se verjaarsdag - 19 Mei 2014) het ek begin met 'n kursus antibiotika.  Ek kon elke dag in opbou na die 100 Miler voel ek raak beter.  JJ het 'n Spiderman partytjie gehou soos wat julle kan sien op die aangehegde foto.  Hy is regs en sy maatjie HB is links.  Beste dag van sy lewe tot dusver!

Ons sou as Team Nexus deelneem.  Hierdie keer was ons 4 ryers - ek, Hildegarde, Glenn Norrie en Charl (Tier) du Plessis.  Die reëls van die 100 Miler verskil so bietjie van die ander wedrenne as jy in span verband ry.  By die 100 Miler kan jy as 'n span ry, maar jy hoef nie saam te ry nie.  Hulle vat net die tyd van die span as die laaste persoon van die 4 se tyd en al 4 moet klaarmaak om as 'n span te kwalifiseer.  Ons het egter in die gemengde spanne deelgeneem en ons moes die dag voor die wegspring uitvind dat daar net een ander gemengde span ingeskryf is, so daar sal nie 'n gemengde kategorie wees nie.  Ons het egter steeds besluit om as span te ry en ook nie elkeen op sy eie spoed te ry nie, maar die heeltyd as "Team Nexus" bymekaar te bly.

Jaco Geldenhuys, Hildegarde Geldenhuys, Glenn Norrie en Charl (Tier) du Plessis

Die wedren begin by Swartland Wynkelder en eindig, net soos die naam sê, na 100 myl (163 km) weer by Swartland Wynkelder.  Daar is ook 'n 50 Miler wat by Delico Slaghuis op Riebeek Kasteel begin en die laaste 80 km van die 100 Miler roete is, en ook by Swartland Wynkelder eindig.  Malmesbury was uitstekend verteenwoordig in beide wedrenne en daar was ongeveer 30 van ons wat deelgeneem het!  Voorwaar uitstekend vir 1 dorp.  Ons het natuurlik ook 'n moontlike algehele wenner in die wedren vir die 100 Miler in ons midde gehad - Johann Rabie was ook op die beginstreep.  Die roete was beslis nie plat nie en ons moes buiten die ekstreme weerstoestande 2 400 m oor 163 km klim!

Ons span het ongeveer in die middel van die bondel begin en my begin kon ek nie slegter voorspel het nie.  Ek het by die mense voor my probeer verbykom en deur 'n rolletjie hakiesdraad gery wat net langs die pad gelê het.  Dit het in my "cluster" opgewen aan die speke se kant.  Ek en twee Barmhartige Samaritane het seker 5 min gesukkel om dit los te kry, gelukkig was daar geen skade en ek kon aanry.  My span het so 500 m verder vir my gewen.  Op dieselfde oomblik het die donderweer en blits begin slaan en ons het sommer lekker vroeg al natgereën.  Hierdie was die begin van 'n baie lang en moeilike dag!

Ons het weer bymekaargekom as span en dadelik met 'n paar kort klimme begin.  Vir ons ryers wat nie "race" nie, moet jy baie hard waak daarteen om nie ingetrek te word met die persone wat vinnig begin nie.  Hierdie is 'n Ultra Ultra marathon en jy moet alle energie soos goud oppas, want jy gaan dit beslis later nodig kry.  Glenn was ook die heel week effens ongemaklik met sy hartklop se reaksie as hy tempo gery het en dit was dieselfde storie op die dag van die wedren.  Hy het egter by ons gebly en probeer bepaal wat aangaan.  Die eerste ongeveer 50 km was eintelik heel aangenaam, toe draai ons in 'n Oostelike rigting.  Die wind was besig om te draai na Noordwes om die enorme kouefront in te bring en ons het die wind van voor begin kry.  Op 61 km was ons by die eerste "tagpunt".  Almal was ongedeerd en wou net graag by die halfpad merk kom.  Dit was egter baie makliker gesê as gedaan.  Die wind was nou van die Noordweste en ons moes reguit teen hom ry tot by Delico.  Hierdie gedeelte van die roete is eintlik 'n maklike deel.  Min bulte en lekker plat.  Ons kon beswaarlik 20 km / uur handhaaf.  Ons het na 4 ure by Delico aangekom en vir Riaan van Zyl wat ons en Dr. Loch Nel, wat ook 100 Miler gery het, se bystandvoertuig gery het daar gekry.  Ons kon ons eie bottels kry en warm klere kry - die kouefront was naby.

Ons het verder gery en na ongeveer 2 km het Glenn gesê hy voel glad nie goed nie.  Die dag het al hoe moeiliker geraak en ons wou beslis nie sy gesondheid in gevaar stel nie.  Hy het besluit om terug te gaan na die voertuig toe.  Dit het beteken dat ons nou net drie was wat teen die wind moet baklei en dat ons nie meer as 'n span kwalifiseer nie.  Na die tyd het ons verneem dat Delico die eindpunt van baie ryers se dag was.  Ons moes ongeveer nog 25 km teen die wind ry voor ons 'n effense blaaskans gekry het waar die wind van die kant af gewaai het.  Dit was 'n moeilike stuk.  Ons 3 het min gepraat en elkeen het in homself geworstel oor hoe aaklig dit was om op daardie spesifieke tyd daar te wees.  Ons het uiteindelik die "tagpunt" met ongeveer 45 km bereik en geweet dat ons nou twee gedeeltes gaan kry met die wind van agter.  Die weer het nog slegter geraak en dit het begin reën.  Ons was nou op die paaie wat ons gereeld oefen, dit het nie gehelp dat ons weet wat kom nie!

Die laaste klimme was uitmergelend na die harde dag.  Emosies was hoog en die dag kon gerus klaarkry.  Ons het op een van die drie laaste bulte reguit teen die wind ingedraai.  Dit het gereën en jy moes letterlik teen die afdraend trap om nie stil te staan nie.  Ons is daar deur en op die laaste 7 km het ons die wind van agter gehad.  Wat 'n verligting.  Ons het klaargemaak in 8 uur 11 min.  Dit was in alle waarskynlikheid my hardste dag op 'n fiets nog, my span het my beslis deurgedra.  Dankie Charl, Glenn en Hildegarde.  Ons het ook uitgevind dat Hildegarde die 3de vrou in die Sub-vets was!

Hildegarde op podium (Foto: Saretha Fouche)

Johann Rabie, Malmesbury se eie professionele fietsryer, het die 100 Miler gewen met ongeveer 8 min.  Hy het dit in 1 minuut vinniger gery as 2013 se wentyd (waar hy net-net 2de was) ten spyte van die haglike weersomstandighede in 5 uur 58 min.  Almal het na die tyd gesê ons gewone ouens kan 10% aftrek by ons tyd - hoeveel moes Johann dan aftrek?!  

Johann Rabie - Wenner Amarider 100 Miler (Foto: Johann Notnagel)

Johann het ook onlangs as deel van EAI Cycling saam met Gawie Combrinck die Joberg2C gewen en 2de plek behaal in die Sani2C.  Malmesbury is baie trots op jou!  Ons is ook uiters bevoorreg om hom as deel van Malmesbury Fietsryklub te kan hê en in sy geselskap op Woensdae ons klub se sosiale ritte te kan byhê.  Malmesbury het in 2013 geen fietswinkels gehad nie.  In Januarie 2014 het Johann sy winkel, Bike Addict oopgemaak en kort daarna het Crispin en Juan vir Kroff oopgemaak.  Ons is meer as 60 lede in die klub en die sport groei van krag tot krag in ons omgewing.  Kom besoek hierdie manne se winkels vir professionele hulp en advies.

Vir nou is dit winter en dit raak al hoe moeiliker om aan die oefen te bly!  Trek dik aan en laat daai wiele rol.

Tot later,

JG

Transkaroo 2014

Die afgelope Saterdag, 26 April 2014 het 'n groot groep van Malmesbury die Transkaroo van Ceres na Sutherland aangepak.  Ek gaan begin by die opbou na die rit, maar eers van 'n ander klein resies vertel wat ek gedoen het vroeër in die maand.

Ek en Hildegarde het besluit om op Saterdag 12 April 2014 'n lekker lang ent te gaan fietsry om haar knie te toets na Epic.  Die fisio het haar egter die Vrydagmiddag meegedeel dat indien sy die Transkaroo wil ry, sy nog eers rustig moet wees.  Ek besluit toe laat die aand om die volgende dag die Fine Breed MTB net buite Worcester te gaan doen.  Dit was 'n 46 km wedren.  Die hele Epic het ons gery aan gemiddeld 100 km per dag.  Nou skielik moes ek 'n baie kort afstand jaag.  Ek het glad nie geweet hoe ek sou voel om van die geweerskoot af reg te wees om hard te ry nie en was stilweg ongemaklik met die onbekende.  Ons het eers 08h30 weggespring en dit was reeds warm.  Ek het in groep C begin en was dadelik voor in my groep, maar kon voel die bene is nie gewoond aan die vinnige wegspring nie.  Na ongeveer 'n halfuur was ek lekker opgewarm en kon die pas opstoot.  Ons het van die A en B groepe se ryers begin verbygaan en ek was baie tevrede met hoe ek gevoel het.  Ek het klaargemaak in die 23ste posisie algeheel in 'n tyd van 2 uur 22 min.  Johann Rabie (my chaffeur vir die dag) het gewen in 'n tyd van 1 uur 54 min.  Sy prys was wyn tot dieselfde gewig as wat hy is.  Ons is daar weg met 13 x 6 bokse!  Geluk Johann...

Om terug te kom na die Transkaroo, ek en Lood het dit verlede jaar saam voltooi.  Hierdie jaar was daar 9 ander ryers van Malmesbury teenwoordig.  Wat 'n lekker uistappie om na uit te sien.  My voorbereiding die week voor die wedren was weglaatbaar min.  Ek het die vakansiedag (Maadag van Paasnaweek) met Hildegarde 2 ure gery en gevoel my keel voel nie lekker.  Van daar was dit al die tyd afdraend met my gesondheid.  Woensdag dokter toe, Vrydag weer en antibiotika moes my deurtrek.  Ek het myself tot 100 km in die wedren gegee om te besluit wat ek sou doen.

Hierdie is nie 'n wedren waaraan jy deelneem vir 'n tyd nie.  Jy neem deel om onder die afsnytyd van 17 ure klaar te maak.  Dis glad nie tegnies nie, maar baie lank en jy klim oor die 3 000 m op die rit van 240 km.  Die ergste van alles is dat jy die pragtige Oubergpas op 190 km bereik.  Teen daardie tyd is jy redelik siek en sat van jou fiets se saal en dan wag hierdie monster voor jou!

Ons het om 07h00 op 'n pragtige oggend weggespring by Eselfontein in Ceres.  Die roete sou ons oor die Bo-Swaarmoed pas neem, deur die Karoo Poort oor die Oubergpas na Sutherland.  Gemoedere was goed en almal was gereed vir die groot uitdaging.

Ek en Hildegarde het besluit ons gaan weer net ry met 'n tempo waar ons gemaklik is.  My keel het nog gekrap en ek het besluit om net op mart hartklop te konsentreer.  Die oomblik wat hy oor 160 bpm gaan het ek die voet van die pedaal gehaal.  Op 38 km het Saretha, Makkie en die kinders gewag en almal was baie behulpsaam om ons warm klere ens. aan te vat wat ons uitgetrek het, asook broodjies aangee.  Hulle is ook verantwoordelik vir paar van die foto's in die blog.  Die ander foto's is die werk van www.oakpics.com.  Na hierdie dienspunt was ek en Hildegarde alleen vir ongeveer 30 km vanwaar ons by 'n bondel aangesluit het tot by die volgende "checkpoint" op 90 km.  Hier het ek beter begin voel en besluit dat ek en Hildegarde as "Team Nexus" dalk 'n kans het vir die podium van die gemengde pare.  Dit was 'n sieldodende stuk pad vir die volgende 90 km.  Daar was darem 'n liggie in die tonnel met die kinders wat weer vir ons op 145 km sou inwag!  Ons het die wind van voor gekry vir groot gedeeltes van roete met die middel klimme van die dag op 120 km.  Ons kon vinnig stop op 145 km en die kinders was baie bly om ons te sien.  Warm klere, ligte en kos en ons was binne 5 minute weer op die pad.  Hierdie items sou later die aand eers nodig wees, maar ons moes dit nou al in ontvangs neem aangesien daar nie weer 'n dienspunt met ons eie "crew" was nie.  Daar was 40 km teen die wind op die warmste deel van die dag wat voor ons uitgestrek gelê het tot die voet van Oubergpas.  Die Tankwa karoo was pragtig en omdat die roete glad nie tegnies was nie, kon ons die omgewing regtig waardeer.  Indien ons weer sal terugkom om hierdie wedren te ry, sal die skoonheid en SKOON-HEID (daar lê niks rommel en lug is skoon) die hoofredes wees.

Ons het aan die voet van Oubergpas besef dat ons dalk die sonsondergang van daar bo gaan kan beskou.  Ons het ook vir Saretha by die vorige waterpunt ingelig dat ons vir 12 ure mik, wat sou beteken dat ons 19h00 in Sutherland behoort te wees.  Oubergpas is moeilik, maar beslis nie die einde van die wêreld.  Ons was rustig daarop, maar het nie piekniek gehou nie.  17h00 was ons bo.  198 km was agter die rug en die einde was in sig.  Vinnig bottels volmaak, ietsie eet, warm klere aantrek en ons was weer op die pad.  Ek weet nie of ek die woord op so 'n openbare platvorm mag gebruik nie, maar hier kon ek agterkom dat Hildegarde begin GATVOL raak.  Ons was so net oor die 10 ure op die pad en wou net klaarkry.  Daar was nog een of twee klimme oor en die beentjies kon dit begin voel.  Ons het die laaste 40 min ons ligte nodig gehad en het om 19h17 Sutherland bereik.  Ons totale tyd vir die Transkaroo was 12 uur 17 min.  Die organiseerders het ons ingelig dat ons die eerste gemengde span was en die volgende oggend by die prysuitdeling moet teenwoordig wees.  Saretha, Makkie en die kinders was daar en ons was baie verlig en trots!

Die pragtige Oubergpas

Ons het al die ander Malmebury ryers ingewag.  Sutherland was koud en daar het baie vure gebrand.  Ons is bederf met lekker lamspot.  Die ander ryers het in groepe van 2 begin klaarmaak.  Hulle was Johann Loubser en Elischia Drotschie 14 uur 20 min, Kobus Drotschie en Jaen Fouche 14 uur 26 min, Lood Fouche en Manus Bester 15 uur 8 min en Madeleen Kotze 15 uur 27 min.  Die "spangees" onder mekaar was fantasties en ons was trots om die ervaring met hierdie mense te kon deel.  Ek, Hildegarde, Lood, Saretha en die kinders moes nog terug na ons verblyf wat ongeveer 30 km buite Sutherland op ons geliefde Blesfontein was.  'n Baie lang dag met 'n baie mooi einde....

Heerlike ontbyt is bedien by Jupiter Lounge waar die eindstreep en die prysuitdeling sou plaasvind.  Toesprake is gemaak en die aankondiger het al die kategorie wenners gevra om na die tyd 'n onderhoud vir die TV te doen.  Ons is op die verhoog geroep onder groot toejuiging van ons mede Swartlanders.  Dit het dit baie spesiaal gemaak en ons het dit verskriklik waardeer dat almal die oggend daar was.  Aan die regterkant van hierdie paragraaf is die foto van die trofee wat elkeen ontvang het.  1ste prys was 'n volledige fiets, terwyl 2de en 3de elk net 'n voorwiel gekry het, baie oorspronklik!  Ons moet ook bieg, die een bottel vonkelwyn is reeds iets van die verlede.

 Die prysuitdeling is gevolg deur die onderhoude.  Vrae het meestal gehandel oor die afstand en lengte van die resies, asook die pragtige natuur ens.

Ons is na afloop van die oggend se verrigtinge weer terug na Blesfontein waar almal 'n redelike lang siesta gehad het en die aand afgesluit met 'n heerlike Noord-Kaap braai en sonsondergang.

 'n Onvergeetlike naweek en goeie lafenis vir die siel.  Blesfontein is vir ons 'n moet elke jaar en ons sal met hierdie tradisie (om daar te gaan kuier, nie noodwendig Transkaroo ry) voortgaan so lank as moontlik.

Ons hou onsself maar steeds besig met oefen, daar is lekker paar wedrenne in ons area in Mei maand waaraan ons sal deelneem.

Cheers vir nou,
JG